Aktualności

MBP Puławy – wyprawa na Spitsbergen 2024

Za chwilę wypływamy… na Spitsbergen 🙂

czytaj więcej

Aktualności

Wizyta dr. Eugeniusza Moczydłowskiego – kapitana s/y „Magnus Zaremba”

Dnia 7 sierpnia mieliśmy zaszczyt gościć w Muzeum Badań Polarnych w Puławach dr. Eugeniusza Moczydłowskiego – kapitana s/y „Magnus Zaremba”. Kapitan Moczydłowski ofiarował Muzeum „SREBRNY SEKSTANT 2023” (Nagrodę Honorową Ministra Infrastruktury), który otrzymał za Wyprawę ARKTYKA 2023 (13.07.2023 – 21.10.2023). Rejs odbył się w ekstremalnych warunkach na polarnych wodach z pokonaniem Przejścia Północno-Zachodniego i pionierskim przepłynięciem wschodniego Oceanu Arktycznego. „Magnus Zaremba” na trasie Gdańsk – Port San Juan (na wyspie Vancouver) – Victoria (Kolumbia Brytyjska) pokonał 7 150 mil morskich (Mm) z czego 4 177 Mm w żegludze samotnej.

czytaj więcej

Aktualności

Zmarł Ryszard Czajkowski

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Ryszarda Czajkowskiego – wybitnego polarnika,  podróżnika, reportera i publicysty,  na którego cześć został nazwany szczyt znajdujący się na Wyspie Króla Jerzego. Nadano mu nazwę Iglica Czajkowskiego. Fotografia śp. Ryszarda Czajkowskiego pochodzi z oficjalnego otwarcia Muzeum Badań Polarnych w Puławach, które odbyło się 21 lutego 2024 r.

czytaj więcej

Aktualności

Pamięci żołnierzy 4 Pułku Piechoty Wojska Polskiego

Przy okazji 80 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego oraz walk związanych z forsowaniem Wisły przez Wojsko Polskie, warto wspomnieć, że Muzeum Badań Polarnych w Puławach mieści się przy ul. 4. Pułku Piechoty Wojska Polskiego. W dniach 1-3 sierpnia 1944 r. toczyli tu krwawe walki żołnierze 4. Pułku Piechoty Wojska Polskiego. Pułk ten wchodził w skład 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego z 1 Armii Wojska Polskiego. Tworzyli go przede wszystkim zesłańcy-sybiracy, którzy nie zdążyli opuścić sowieckiego „raju” z generałem Władysławem Andersem. Podczas trwających kilka dni walk pod Dęblinem i Puławami, straty całej dywizji wynosiły 700 żołnierzy: poległych, zaginionych, rannych i kontuzjowanych. Mimo, że nie utrzymano przyczółku, to swoimi działaniami związano znaczne siły niemieckie, co ułatwiło sąsiednim armiom sowieckim na uchwycenie i opanowanie przyczółków pod Kazimierzem Dolnym i Magnuszewem, a także w określonym stopniu na powodzenie powstańców warszawskich w pierwszych dniach walk. U podnóża wału przeciwpowodziowego – na południowym krańcu ul. 4. Pułku Piechoty WP stoi pomnik – krzyż upamiętniający poległych polskich żołnierzy. Krzyż wystawiony został z inicjatywy i dzięki staraniom puławskich regionalistów: Aleksandra Lewtaka, Ryszarda Bałabucha i Tomasza Nadolskiego.

czytaj więcej

Aktualności

Sylwetka polarnika i powstańca warszawskiego Wojciecha Konstantego Krzemińskiego – w 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego

Wojciech Konstanty Ekspedyt Krzemiński ps. „Grabowski” (1926-1981) – polski geodeta, geofizyk, polarnik, kapral podchorąży Armii Krajowej i Polskich Sił Zbrojnych, powstaniec warszawski. Działalność w konspiracji przed wybuchem Powstania Warszawskiego W maju 1941 r. Wojciech Krzemiński został zaprzysiężony w Hufcach Polskich, zorganizowanych przez Stanisława Sedlaczka, należał do 8 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej – był podharcmistrzem. W okresie wrzesień 1943 – 31 lipca 1944 r. ukończył Kurs Podchorążych i został przydzielony do kompanii harcerskiej batalionu „Gustaw” Zgrupowania „Radosław”. Na fotografiach Wojciech Konstanty Krzemiński w trakcie ćwiczeń wojskowych tuż przez wybuchem Powstania Warszawskiego (fotografie ze zbioru rodziny Krzemińskich). Udział w Powstaniu Warszawskim Wojciech Konstanty Ekspedyt Krzemiński brał udział w Powstaniu Warszawskim jako kapral podchorąży, pseudonim „Grabowski”. Początkowo walczył na Woli, potem na Starym Mieście. 13 sierpnia został ranny w wyniku wybuchu czołgu pułapki na ulicy Kilińskiego; następnie podczas bombardowania zasypany w szpitalu polowym, przeszedł kanałami do Śródmieścia. Po Powstaniu Warszawskim Po kapitulacji Warszawy Wojciech Krzemiński został wywieziony ze szpitalem do obozu Stalag IV B w Zeithain koło Drezna. Po wyzwoleniu obozu przez Armię Czerwoną przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. 18 kwietnia 1946 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Broni Pancernej w stopniu kaprala. Został odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Armii Krajowej oraz był uprawniony do noszenia Medalu Wojska i Brytyjskiego Medalu Wojny (The War Medal 1939/45). Ćwierć wieku po Powstaniu – ekspedycja na Antarktydę i założenie Polskiej Stacji Antarktycznej im. Antoniego B. Dobrowolskiego W 1958 r. W. K. Krzemiński zorganizował i kierował pierwszą polską wyprawą na Antarktydę, która 21 stycznia 1959 r. przejęła od Rosjan stację nazwaną później imieniem Antoniego Bolesława Dobrowolskiego w Oazie Bungera w Antarktydzie Wschodniej. Za osiągnięcia związane z wyprawą na Antarktydę Wojciech Krzemiński został w 1962 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Imieniem W. K. Krzemińskiego zostały nazwane przez rząd Australii w Antarktydzie Wschodniej Krzeminski Hills (66º16’30,0’’ S, 100º44’00,0’’ E) oraz Wojciech Panorama (66º16’45,0’’ S, 100º43’45,0’’ E). Muzeum Badań Polarnych w Puławach, dzięki uprzejmości rodziny Wojciecha Konstantego Krzemińskiego, posiada w swoich zbiorach szereg cennych pamiątek z ekspedycji (1958/1959 i 1978/1979) do Oazy Bungera – jednego z najbardziej niedostępnych i tajemniczych miejsc na Ziemi, gdzie założona została w styczniu 1959 r. Polska Stacja Antarktyczna im. Antoniego Bolesława Dobrowolskiego. Stacją opiekuje się Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Materiał na podstawie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Krzemiński_(geodeta)

czytaj więcej